دانشجویان استرالیا بخوانند

سیستم مهاجرت استرالیا سیستمی به هم پیوسته ، بسیار دقیق و یکپارچه است و  اطلاعاتی را که به اداره مهاجرت داده اید، هیچگاه گم و گور نمی شود. این یک اصل است و در درستی آن شک نکنید.

  به نظرم ما در ایران زیاد با مفهموم یکپارچگی سیستم  آشنا نیستیم  و به تجربه من دریافته ام که اکثراً همیشه با یک خوش بینی افراطی  به سیستم مهاجرت استرالیا نگاه می کنیم.

فکر می کنیم که سیستم ” خِنگ” است و زرنگی هایی را که برای دور زدن سیستم برای گرفتن ویزای اول کرده ایم را ممکن است در درخواست ویزای بعدی ما نفهمد.  به همین خاطر دست به کارهایی می زنیم که ممکن است در کوتاه مدت ما را به  مقصودمان برساند، اما غافلیم که در دراز مدت به ضرر ماست.

در سال 2013 درآمد استرالیا از دانشجویان خارجی قریب به 15 میلیارد  دلار بود. این مبلغ  معادل یک چهارم  درآمد فروش نفت ایران در همین سال است.

استرالیا به دانشجویان به چشم یک درآمد بالقوه نگاه می کند، چون اگر نتواند دانشجویی که حداقل شرایط  تحصیل در استرالیا را دارد، جذب کند ، آن دانشجو سر از آمریکا یا انگلستان در می آورد و این به ضرر استرالیاست . به همین خاطر است که قوانین مربوط به تحصیل در استرالیا در سالهای اخیر ساده تر شده است، این به خاطر چشم و ابروی دانشجویان نیست بلکه به خاطر جیب  گشاد استرالیاست و همچنین  بدلیل رقابت تنگانگ با انگلستان و آمریکا برای جذب دانشجویان خارجی است.

برعکس زمانی که همین دانشجو می خواهد درخواست ویزای دائم دهد قوانین سخت تر می شود. شرط نمره بالای آیلتس در نظر گرفته می شود. معادلسازی مدارک ، شرط سابقه کار برای برخی  مشاغل، آزمایشات پزشکی سخت تر و غیره. هر کدام از این مراحل پول به سیستم تزریق می کند ، خود شما که این مطلب را می خوانید چند بار امتحان آیلتس  داده اید که مثلاً هر چهار مفاد امتحانی را شش یا هفت بگیرید؟

 بیشتر دانشجویانی که  قصد دارند به استرالیا برای تحصیل بیایند فقط به دنبال اخذ ویزای تحصیلی هستند و حاضرند برای بدست آوردن آن هر کاری بکنند و این طرز تفکر، نقطه آسیب پذیری آنهاست. فکر می کنند که مثلاً چون سیستم اداری ایران فَشَل است، اینجا هم همین قصه است.

  نکته اینجاست که نباید برای بدست آوردن ویزای تحصیلی استرالیا دست به هر کاری زد، چون یک اشتباه به ظاهر کوچک سبب می شود که از بدست آوردن اقامت دائم استرالیا محروم بمانید.

مثلاً یکی از اشتباهاتی که ممکن است  دانشجویان مرتکب شوند، ارائه سوابق کاری برای پر کردن مثلاً یکسال بین تحصیلشان است. چون در ایران گرفتن سوابق کاری از دوست و آشنا بسیار ساده است، بسیاری پیشنهاد می کنند که سابقه کاری مرتبط ، پرونده را قویتر می کند و شانس گرفتن ویزا را بالا می برد و این یعنی بزرگترین اشتباه .

برای اخذ اقامت دائم ،  داشتن سابقه کار فقط به یک  گواهی کار مرتبط نمی شود، باید فیش حقوقی داشت ، لیست بیمه داشت، حتی ممکن است از شما اطلاعات بیشتری مثلآً عکسی  که با همکارا ن سابقه اتان  گرفته اید خواسته شود . آنوقت شما چه می کنید؟ نمی توانید دروغ بگویید که سابقه کار نداشته اید چون قبلاً گفته اید که در فلان جا کار کرده اید و اینجاست که مفهوم یکپارچگی سیستم را در می یابید.

بیاد داشته باشید، زمانی  که شما درخواست اقامت دائم می دهید از یک نان آور بالفعل تبدیل به یک نان خور بالقوه  می شوید که به جای اینکه بخشی از 15 میلیارد دلار درآمد سالانه تحصیل استرالیا را تامین کند، قرار است  مثل شهروندان استرالیایی از بیمه و خدمات درمانی در بیمارستان به طور رایگان استفاده کند. از کمک هزینه تحصیلی و حق بیکاری استفاده کند. یک سوم شهریه دانشجویان بین المللی را بدهد و تازه آنهم از طریق وام تحصیلی است و دولت آنرا تامین می کند و شما آنرا زمانی بازپرداخت می کنید که درآمدتان به حد معینی برسد.

توصیه من به شما این است که به هیچ وجه اطلاعات غیرواقع ندهید و حتماً با یک کارشناس قبل از درخواست ویزایتان مشاوره کنید. شما با این هدف برای تحصیل به استرالیا می آیید که اقامت دائم داشته باشید اما شاید در ابتدا تصور نمی کردید که تحصیل یک حلقه از این رشته زنجیر پروسه مهاجرت است .

 یادتان باشد برای هر مدرکی که ندارید، راهی قانونی وجود دارد که شما را به هدفتان می رساند.