به دلیل شغلی که دارم حداقل هفته ای 5 پناهجوی ایرانی را می بینم که عموم آنها در یک چیز مشترکند، بی هدفی . نمی دانند چرا به استرالیا آمده اند و نمی دانند که چکار می خواهند بکنند.
عموماً از تعلل اداره مهاجرت در تعیین تکلیف وضعیتشان می نالند و دائماً می پرسند که بالاخره چطور می شود. من هم به آنها می گویم که نه من به عنوان وکیل ، و نه شما به عنوان پناهجو هیچ کنترلی بر روی این موضوع نداریم، پس نباید ذهنمان را مشغول چیزهایی کنیم که کنترلی بر آن نداریم، اما کنترل بر چیزهای دیگر زندگی امان می توانیم داشته باشیم.
من همیشه پناهجویان را در دفترم با یک حقیقت محض روبرو می کنم که فرض کنیم که همین حال حاضر شما اقامت دائم دارید، برای فردایتان چه برنامه ای دارید؟ که عموماً پاسخی که می شنوم ” هیچ ” است.
برخی از پناهجویان آنقدر بی اطلاع هستند که حتی اگر فردا هم شرایط برای درخواست ویزای پناهندگی فراهم شود، در این یکی دو سال بلاتکلیفی، حتی هیچ کاری برای پرونده اشان نکرده اند و اصلاٌ فکر می کنند چون به استرالیا رسیده اند و به محض اینکه ادعای پناهجویی کنند ، دستی از غیب ، ویزای اقامت دائم را دو دستی تقدیم می کند. نمی دانند که باید کلی مستندات جمع آوری شود. نمی دانند کلی کار باید صورت بگیرد.
من معتقدم که این دورانی که با بریجینگ ویزای ” ایی” هستید می تواند به پربارترین بخش زندگی اتان تبدیل شود. اگر شما شهروند استرالیا هم باشید و زبان انگلیسی بلد نباشید در این جامعه بسیار بعید است که بتوانید به موفقیت برسید.
نگویید به خاطر نوع ویزایمان نمی توانیم برویم درس بخوانیم ، عموم کتابخانه های استرالیا کلاس های رایگان زبان انگلیسی دارد و می توانید زبان انگلیسی اتان را تقویت کنید. شما حداقل باید چندین سال بر روی زبان انگلیسی اتان کار کنید و چه زمانی بهتر از این. من معتقدم بادگیری زبان ربطی به داشتن ویزای دائم ندارد چه بسا کسانی هستند که چند دهه است در اینجا زندگی می کند ولی زبان بلد نیستند، اما شهروند استرالیا هستند.
من حقیقتاً به داشتن این همه وقتِ عزیزانِ پناهجو غبطه می خورم و گاهی فکر می کنم که ای کاش جای آنها بودم و از این همه وقتی که عموماً عاطل و باطل و بی هدف می گذرانند استفاده کنم.
من حقیقتا نمی فهمم که چرا این ایامی که می تواند به پربارترین و سودمندترین زمان انسان تبدیل شود چرا برای برخی اینقدر بیهوده گذرانده می شود.