همه آدما در زندگی اشتباه می کنند و من هم مثل دیگران . گاهی اوقات ، وقتی به گذشته فکر می کنم غبطه می خورم که ای کاش توی یکسری مقاطع زندگی، مثلاً کسی بود که من رو درست راهنمایی می کرد که دچار اون اشتباهات فاحش نمی شدم. برخی از این اشتباهات رو با پول خرج کردن هم نمیشه جبران کرد .البته تو زندگی آدما یکسری از اشتباهات وجود داره که زیاد تاثیرگذار نیست ولی یکسری اشتباهات هستش که جبران ناپذیره .
این مطلبی که چند روز پیش در خصوص تغییرات پیش روی ویزای پناهجویان نوشتم با واکنش های متفاوتی روبرو شد. من وقتی که نوشتم آهای پناهجوها ! امروز هم دیره و بجنبید و پرونده پناهندگی اتون رو تکمیل کنید . بعضی ها خیال کردند که این هشدار نیست و یک شوخی هستش. یا اینکه مثلاً ما وکلای مهاجرت می خواهیم جیب هامون را با هشدار الکی الان پر پول کنیم و بقول معروف جیب دوختیم. البته کلی هم به من تلفن شد و تشکر کردند و چند نفر هم مراجعه کرند که نامه دریافت کرده اند که 28 روز وقت دارند که برای ویزای موقت پناهندگی اقدام کنند.
من توی این سرفصل های پایین نظراتم رو درباره اتفاقاتی که داره برای پناهجوها میفته می نویسم که شاید بعضی از این پناهجوها مرتکب اشتباهی نشوند که جبران ناپذیر باشه.
دولت تونی ابوت
دولت تونی ابوت از زمانی که به سر کار اومده، سیاست های سختگیرانه ای را قبال پناهجویان پیش رو گرفته . الان بیش از یک سالی هست که دیگه هیچ قایق پناهجویی به استرالیا نیومده، چون نیروی دریایی استرالیا از وسط راه اونا را بر می گردونه ، دیگه اجازه نمی ده که به خاک استرالیا نزدیک بشوند.
بد نیست که بدونید براساس آماری که گرفته شده ، بیش از 65 درصد از استرالیایی ها موافق این سیاست های سخت گیرانه در قباال پناهجوها هستند و چون تونی ابوت می خواهد که تو انتخابات بعدی هم پیروز بشه شک کنید که تعدیل و تسهیلی در این سیاست های سختگیرانه وجود نداره .
اداره مهاجرت استرالیا
در این نامه هایی که برای پناهجوها ارسال میشه بهشون 28 روز وقت دادند که برای ویزای موقت اقدام کنند . بعید می دونم که اداره مهاجرت استرالیا ندونه که 28 روز مدت زمان کمی هستش که یک فرد بخواهد برای ویزای پناهندگی اقدام کنه . فرم 866 که باید پر بشه 39 صفحه هستش. مثلاً یک خانواده 3 نفره باید حدود 80 صفحه فرم پر کنند . این تازه یکی از کارهایی هست که باید انجام بشه و چندین کار دیگه هم هست که باید صورت بگیره.
من معتقدم که این فرصت کم 28 روزه بسیار آگاهانه انتخاب شده تا پناهجوها نتوانند دلایل خودشون رو برای اومدن به استرالیا درست ارائه بدهند و زمان کافی داشته باشند تا بتوانند مدارک و مستنداتشون را جمع و جور کنند.
جالب اینکه اگر هم در مرحله اول درخواست رد بشه، دادگاه تجدیدنظری هم وجود نداره و فقط یک هیات بازبینی یک بار دیگه پرونده رو بررسی می کنه و اگر صلاحیت پناهندگی وجود نداشته باشه، تیر خلاص رو می زنند و فرد باید در نهایت به اردوگاه منتقل بشه یا اینکه استرالیا را ترک کنه و به کشورش برگرده .
متاسفانه هیچ مستندات و ادله دیگری رو هم اداره مهاجرت نمی پذیره و ملاک تمامی اون مدارکی هستش که شما در فرصت 28 روزه ارائه می کنید.
من معتقدم که این سیاست به دنبال سیاست های سختگیرانه دولت هستش چون 65 درصد این استرالیایی ها دوست ندارند که پناهجوها در استرالیا باشند.
چرا 65 درصد از استرالیایی ها دوست ندارند که پناهجوها در استرالیا باشند ؟
ممکن هستش بعضی ها این سئوال را از خودشون بپرسند که چرا استرالیایی ها دوست ندارند ماها اینجا باشیم .
اول اینکه تمام مخارج پناهجوها رو مالیات دهنده های استرالیایی متقبل می شوند و این هزینه ها از جیب اونا خرج می شه . تو ایالت نیو ساوت ولز بیش از ده سال طول می کشه که یک خانواده استرالیایی که خانه ندارند بتونه نوبتشون بشه و از خانه ای دولتی استفاده کننند . اما بسیاری از پناهنده ها در بدو ورود به اونها مسکن داده می شه . همچنین پناهنده ها هر دو هفته در حدود 500 دلار می گیرند و یا اینکه از مدیکر برخوردارند . خب پول این هزینه ها مستقیماً از جیب مالیات دهنده ها پرداخت می شه .استرالیا مثل ایران از پول نفت مخارجش رو در نمی یاره.
ناگفته نمونه که در روزنامه ها هم گزارش هایی آمده که بخش اعظمی از پناهجوها، مضاف بر پولی که از دولت میگیرند ، کار بدون مالیات انجام می دهند . یعنی منابع مالی مضاعفی دارند. اگر دور و بر خودمان یک نگاهی بیندازیم ایندسته افراد کم نیستند.
یادم میاد که در یکی از گزارش های اداره مهاجرت می خوندم که وقتی از یکسری از خاتم های پناهجو ایرانی در خصوص مشکلات پزشکی آنها در بدو ورود استرالیا پرسیده بودند؛ اونها گفته بودند که نیاز به عمل زیبایی دارند، چون کمی چاق هستند و یا اینکه مشکل بزرگی بینی را به عنوان مشکل پزشکی مطرح کرده بودند . بعد در گزارش ، این سئوالات مطرح شده بود که آیا این مشکلات با تعاریف سازمان ملل در خصوص دلایل پناهندگی همخوانی دارد ؟ آیا درد یک پناهجو عدم توانایی پرداخت عمل های زیبایی باید باشد یا اینکه باید جانشان در کشور مبدا در خطر باشد؟
آیا کارکنان اداره مهاجرت نگاه دلسوزانه و توام با رافتی درخصوص بررسی پرونده پناهندگان دارند ؟
ممکن است اقلیت اندکی از کارکنان اداره مهاجرت اینگونه نگاه را داشته باشند ولی تمامی آنان مبنای تصمیم گیری هاشون در خصوص پرونده پناهجوها باید قانونی باشد و قانون سفید و سیاه است.
به نظرم قانونی که می گه که افرادی که حتی پناهجو شناخته شوند حق آوردن زن و بچه اشان را به هنگام داشتن ویزای موقت نیز ندارند، نشان دهنده نگاه خشن دولت به پناهجویان است که بسیار ظالمانه است . دولت استرالیا از طریق فشارهای روحی و روانی و به هر طریق ممکن می خواهد که پناهجو اینجا نباشد ، پس شما چگونه انتظار رحم و عطوفت از این سیستم دولتی دارید ؟ چه طور می توان پیامی واضح تر از این داد که دولت نمی خواهد که حتی یک پناهنده اینجا باشد؟
کیس ورکرها CASE WORKER
دیروز که به یکی از پناهجویان در خصوص اهمیت تکمیل پرونده پناهجوی اش توصیه می کردم به من می گفت که ” کیس وورکر ” او به وی چیزی نگفته است.
پناهجویان عزیز! کیس وورکر در زمینه کار پرونده شما از لحاظ قانونی هیچ جایگاهی ندارد و به او مربوط نیست که شما پناهنده هستید یا نیستید . آنان نه حقوق خوانده اند و نه از جایگاه قانونی ارائه مشاوره در خصوص وضعیت پناهجویی شما برخوردارند.
کار مددکاران این است که اگر بی خانمان شدید به شما کمک کنند، یا اگر نیاز به روانشناس داشتید، شما را به دکتر ارجاع بدهند و کارهای از این قبیل . با احترام به همه مددکاران ، آنان در زمینه بحث پناهندگی شما هیچ مسئولیت و دانشی ندارند و هیچ کمکی نمی توانند به شما بکنند.
خواب خرگوشی
در زبان فارسی خواب خرگوشی چند تعبیر داد ، یکی اینکه بسیار شیرین است اما ناپایدار و زودگذر، دوم اینکه خرگوش با اینکه خطر در چند قدمی اش وجود دارد خوابیده است ، تعبیر سوم اینکه خرگوش با چشمان نیمه باز خوابیده و نمی داند چه وقایعی در اطرافش می گذرد.
برخی از پناهجویان عزیز ما در خواب خرگوشی هستند و حقیقتاً نمی دانند که پس از دریافت نامه از اداره مهاجرت ، تمامی این لحظات شیرین آنان رو به پایان می رود و اگر نتوانند پرونده قابل قبولی بفرستند ، چه شرایط وحشتناکی از لحاظ وضعیت پناهندگی آنان برایشان رخ دهد و یا به اردوگاه باید بروند و یا استرالیا را باید ترک کنند.
من دیگر نمی دانم چگونه می توانم اهمیت این زمانی که دارد از دست می رود را به پناهجویان شرح دهم .
فقط این جمله را بگویم که اگر اشتباه کنید و همین امروز برای تکمیل پرونده اتان دست به کار نشوید ، این اشتباه را هیچوقت نمی توانید جبران کنید . خود دانید!
اگر پند خردمندان به شیرینی نیاموزی جهان این پند با تلخی بیاموزد ترا روزی
همه ماها که به استرالیا، چه قانونی و چه غیرقانونی اومدیم برای خودمون دلایلی داریم ، اما معتقدم که توی یک اصل همه ما مشترک هستیم و فرض ما بر این بوده که شرایط زندگی در استرالیا بهتر از ایران هستش.
