فرصت را بقاپید

به نظرم  بسیاری از کسانی که به خارج از ایران مهاجرت کرده ا ند این داستان تکراری را تجربه کرده اند که سیلی از دوستان و آشنایان تماس می گیرند و از آنان درخواست کمک می کنند که ” راه و چاه” را  به آنان نشان بدهند تا به خارج از ایران مهاجرت کنند. سناریوی آشنایی باید باشد. اینطور نیست؟

خب من بنا به شغلی که دارم بیشتر در معرض این تقاضاها هستم و شاید هر روزه دهها نفر یا از طریق ای میل یا تلفن تماس می گیرند و می خواهند تا وکالتشان را به عهده بگیرم تا بتوانند زندگی دیگری را در استرالیا تجربه کنند.

یادم می آید ، من اوایل که به استرالیا مهاجرت کردم،  بسیاری از دوستان نزدیکم از من خواستند تا  آنان را برای آمدن به استرالیا کمک کنم. اما متاسفانه در آن زمان مقدور نبود، چون یا رشته تحصیلیشان در لیست مشاغل مورد نیاز استرالیا نبود و یا اینکه زبان انگلیسی را آنقدر خوب نمی دانستند تا بتوانند از پس امتحان شیرین آیلتس بر آیند.

چند سالی گذشت و ناگهان یک فرصت مهاجرتی در یکی از ایالت های استرالیا فراهم شد که فارغ التحصیلان یک رشته خاص را می خواستند. رشته ای که بسیاری از دوستان من در آن  رشته فارع التحصیل شده بودند.

ما در ایران شاید زیاد با مفهوم ” فرصت ” آشنا نیستیم . بیشتر “فرصت” برای ما این معنا را دارد که دری به تخته بخورد و یک جایی از آسمان یک پول هنگفت از میان سقف سوراخ شده خانه امان وسط سفره بیفتد. فرصت برای ما مفهمومی آنی دارد و باید به سرعت زندگی امان را از این رو به آن رو کند.

به نظرم در غرب ، فرصت مفهوم دیگری دارد و بدین معناست که تو در یک زمینه خاص زحمت می کشی و تمامی فوت و فن آن رشته را یاد می گیری و مترصد موقعیتی هستی که فضایی برایت ایجاد شود تا بتوانی تواناییهایت را به منصه ظهور برسانی و بدلیل این نگاه مثبت ، آن فرصت بالاخره ایجاد می شود . فرق انسان ناموفق و موفق در این است که اولی بدنبال فرصت  است و دومی اگر آن نیافت، درصدد  خلق آن بر می آید.

القصه، یادم می آید که تلفن را برداشتم و به  حدود 5 نفر از دوستانم در ایران زنگ زدم وبا  شدت و حرارت وصف ناشدنی داستان این فرصت ایجاد شده برای مهاجرت به استرالیا را  با آنان در میان گذاشتم .

در ابتدا استقبال شدید کردند . به آنان کارهای مقدماتی را که باید انجام دهند را گفتم و قرار شد که با من تماس بگیرند. اما روزها گذشت و هیچیک تماس نگرفتند الا یک نفر که او هم پس از اینکه فهمید قضیه جدی است  و باید پول خرج کند، پا پس کشید و به همان دلایل خانوادگی ، شغلی و تعلقات خاص ما ایرانیان به کباب و قورمه سبزی ترجیح داد در ایران بماند.

برای من  نتیجه این پیگیری و تماس بسیار رضایت  بخش بود. اگرچه دوست داشتم که چند تایی از دوستانم  به استرالیا مهاجرت می کردند اما در نهایت بعداً هیچگاه دیگر از من نخواستند که برای مهاجرت به استرالیا کمکشان کنم چون در عمل ، بزرگی کار به نظرشان آمد و دانستند که  نمی توانند از ایران دل بکنند.

سال گذشته یکی از همان دوستانم را  در ایران دیدم و به من گفت که تصمیمش را گرفته که به استرالیا مهاجرت کند. اما دیگر کاری نمی شد کرد و آن ” فرصت ”  از کف رفته و غیرقابل بازگشت بود . وقتی که به او گفتم که دیگر نمی شود آهی کشید و تاسف خورد. چو خود می کنی اختر خویش را بد    مدار از فلک چرخ نیک اختری را

اگر بدنبال مهاجرت به استرالیا هستید و به شما گفته می شود که یک ” فرصتی ” برایتان برای مهاجرت وجود دارد، آن فرصت را بقاپید و این دست و آن دست نکنید،  چون در زندگی غربی این فرصت ها به کرار اتفاق نمی افتد. فکر نکنید که همیشه هست.

امروز به یکی از موکلانم زنگ زدم و اعلام کردم که ایالت ویکتوریا به رشته ات نیاز دارد، اما   فقط نیم نمره به یکی از موارد امتحان آیلتست باید اضافه کنی . گفت که دیگر ” حالش ” را ندارد که امتحان بدهد و منتظر فرصت بهتری می ماند.

فرصتی که ممکن است هیچگاه تکرار نشود.